"Cud Zachodu"
Na początku VIII wieku biskup Aubert z Avranches, któremu ukazał się Święty Michał, wybudował kaplicę. W wieku X osiedlają się tu benedyktyni. W latach 1017-1144 budowano kościół karoliński, a następnie wznoszono kolejne budowle romańskie i gotyckie (XIII-XVI wiek). Opactwo nigdy nie zostało zdobyte, nawet w czasie Wojny Stuletniej nie dostało się w ręce Anglików. Joanna d'Arc wybrała za okrzyk wojenny "Saint-Michel-Montjoie".
Bloki granitu były sprowadzane z wysp Chaussey lub z Bretanii, podniesienie ich na wzgórze nie było proste. Budynki (barbakan, zamek, krypta, kaplica Saint-Martin, magazyn) wznoszone były jak wieżowiec, a nie na planie benedyktyńskim.
Pielgrzymi przybywali licznie do opactwa, nawet podczas Wojny Stuletniej. Anglicy wydawali przepustki za opłatą. Rozwinęły się usługi hotelarskie i handel pamiątkami.
Przez pewien czas było tu więzienie. W 1874 roku opactwo i mury obronne zostają powierzone Service des Monuments Historiques. Obecnie przybywa tu około 3 milionów turystów rocznie. Stałych mieszkańców jest 44 osoby.
Kościół, z licznymi przyporami, łukami przyporowymi, wieżyczkami i balustradami jest arcydziełem lekkości i gracji. Zaskakujący jest kontrast między surową nawą romańską a rozświetlonym prezbiterium gotyckim. Poczekalnia mieści się w sali gotyckiej ze sklepieniami romańskimi.
Sala Gości o długości 35 metrów ma sklepienia gotyckie. Sala Rycerska, o wymiarach 28 m na 18 m, jest podzielona na cztery części trzema liniami kolumn. Tutaj pracowali mnisi. W krużgankach arkady z różowego granitu są bogato zdobione kolumienkami rozmieszczonymi piątkami.
Z murów obronnych rozpościera się widok na zatokę. Zwiedzać można również ogrody.
