W 1883 roku Monet napisał: "jestem zachwycony, Giverny to idealne miejsce...".
W listopadzie 1890 roku, za pożyczone pieniądze, Monet kupił dom w Giverny, który dotychczas wynajmował. Był to początek długiego okresu intensywnej pracy artysty, dobrobytu i sławy.
Monet uwielbiał swój ogród. Interesowały go efekty odbicia światła w wodzie. Namalował serię obrazów przedstawiających nenufary. Pisał o tym swojemu przyjacielowi w 1890 roku: "Ponownie wziąłem się do rzeczy niemożliwych, czyli falujące rośliny wodne... Cudownie jest na nie patrzeć, ale czystym szaleństwem jest próbować je odtworzyć". W 1899 roku zaczął malować Nenufary.
Monet malował kwiaty w swoim ogrodzie, chcąc utrwalić na płótnie piękno przyrody. Seria z 1899 roku składa się z 9 kwadratowych płócien. Format ten wydał się artyście najbardziej odpowiedni do stworzenia doskonale wyważonej kompozycji.
Malował także irysy i wierzby płaczące. Jednym z motywów był most japoński, który zbudowano w 1893 roku, kiedy Monet uzyskał zgodę na zmianę biegu rzeczki Ru i skierowanie jej do własnej posiadłości. Artysta powiększył też naturalny staw.
Stojąc na wprost mostu obserwował, jak zmieniające się światło wpływa na wygląd przedmiotów i natury, na przykład nenufarów. Zasadził je w miejscu, gdzie wcześniej rósł dziki gatunek tych roślin. Wyhodował mieszńce, które starannie pielęgnował. Pomagał mu służący zajmujący się tylko nimi.
Kiedy zakwitały rośliny rosnące wsdłuż alejek, zielona gęstwina mieniła się w słońcu barwami, lekko falując na wietrze. Wokół drzwi wejściowych pięły się różane krzewy.
